අසම්මත වුවත් පේ‍්‍රමය, පේ‍්‍රමයමයි....
ජීවිතේ සමහර සිදුවීම් තියනවා අපේ හිත් හාරලා අවුස්සන. මේ සිදුවීම්වලට පුළුවන් අපේ ජීවිත වෙනස් කරන්න. ඒ වෙනස් කිරීම් සියල්ල හොඳ විදිහටම වෙනවා නම් තමයි වඩාත් හොඳ. ඒත් හොඳම විදිහට සිදු නොවී නොහිතන විදිහටත් සිද්ධ වෙන එකයි සාමාන්‍ය ලෝක ස්වභාවය. මේ එක එක සිදුවීම්වලදී අපි ගන්න තීරණ අපිට විතරක් නෙවෙයි, අනිත් අයටත් බලපානවාද කියන එකයි අපි හිතන්න අවශ්‍යය.
පේ‍්‍රමය ගැන කියවෙන කතා බොහෝමයක් තියනවා. මේ අතරින් සත්‍ය කතා, පුරාණෝක්ති, සුරංගනා කතා, ප‍්‍රබන්ධමය කතා, ඉතිහාසමය කතා අහලා පුරුදුයි. අලුත් පරම්පරාව ඇතුළුව මුලූ සමාජ පන්තියම ගත්තම පේ‍්‍රමයට සමීප නොවුණු කෙනෙක් අහම්බකාරකයෙක් මිසක් වෙන නාමයකින් නම් හඳුන්වන්න බෑ කියලයි මට හිතෙන්නේ.
වචනයෙන් ඍජුව ප‍්‍රකාශ කරන්නට නොහැකි හැඟීම් ගීතයෙන් එළියට එන්නේ අමුතුම ආකාරයට. ‘ගීතය’ භාවයන් හෙළි කරනවා. හැගුම් පුබුදුවනවා. සොදුරු මිනිසුන්ගේ ආත්මයන් අවදි කරනවා. මේ කතා කරන්න යන්නේ පේ‍්‍රමයේත්, අසම්මත පේ‍්‍රම කතාවක් ගැන.... ඒ ‘දස්කොන් ප‍්‍රමිලා ප්‍රේමය’.
ගීත නිර්මාණවලට නොයෙකුත් කතා පුවත් තේමා වන්නට පුළුවන්. ඒ ජීවිතානුභූතීන්, සමාජ සිදුවීම් ආදිය. මේ අතරිනුත් ජනශ‍්‍රැතියේ පුරාණෝක්ති ඇසුරින් නිර්මාණය වන ගීත නිර්මාණයන් ද තියනවා. දස්කොන් සහ ප‍්‍රමිලාවන් අපේ රටේ ශ‍්‍රී වීර පරාක‍්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ රජ සමයේ සිටි යුවළක්. මොවුන් සම්බන්ධයෙන් සමාජීය වටිනාකමක් නැති බව හැඟුණත්, කලා නිර්මාණයන් රැුසකට දස්කොන් සහ ප‍්‍රමිලාවන්ගේ කතා පුවත් අනුභූතින් වෙලා තියනවා. ප‍්‍රමිලාවන් ශ‍්‍රී වීර පරාක‍්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ රජුගේ බිසව වෙද්දි දස්කොන්, ශ‍්‍රී වීර පරාක‍්‍රම නරේන්ද්‍රජසිංහ රජුගේ මහාධිකාරම් වෙනවා. දස්කොන් මහාධිකාරම් කවියෙහි දක්ෂයකු බවයි සඳහන් වෙන්නේ. ඒ විතරක් නෙවෙයි ප‍්‍රමිලාවන් සහ දස්කොන් අසම්මත ප්‍රේමයකින් බැඳී සිටි බව ද ඒ හා සමවම ප‍්‍රකටයි. මේ පේ‍්‍රමය හෙමින් දළුලා වැඩුණු බවයි ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙන්නේ. ප‍්‍රමිලාවන් හමුවීම දුෂ්කර වුණත් කෙසේ හෝ මේ දෙදෙනා කවි හුවමාරු කර ගන්නවා. පේ‍්‍රමයත් කවියෙන්. මේ පේ‍්‍රමය ගීත නිර්මාණ අතරට ගත් නිර්මාණකරුවන් රැසක් ඉන්නවා. දස්කොන්- ප‍්‍රමිලා පේ‍්‍රමයට අනතුරු ඇගවෙන්නේ රජුට මේ රහස් පෙම සැලවූ වහායි. අවසානයේ දස්කොන්ට මරණ දඩුවම හිමි වීමෙන් මේ සෙල්ලම කෙලවර වෙනවා. ප‍්‍රමිලාවනුත් නියගලා අල මතින් දිවි තොර කරගන්නේ පේ‍්‍රම වියෝව දරාගත නොහැකි තැනදීයි.
මේ පේ‍්‍රමය මේ තරම් ප‍්‍රකට වෙන්නේ දස්කොන්ගේ මරණය නිසාදැයි විටක මට හැගෙනවා. මරණයෙන් කෙලවර නොවුණා නම් මෙතරම් ප‍්‍රකට නොවන්නටත් ඉඩ තිබුණා වෙන්න පුළුවන්. මරණයෙන් කෙලවර නොවුණු මෙවැනි පෙම් කතා කොතෙක් නම් මේ ලොව ඇතිද? ‘නැත ලොවේ අන් රසඳුනා- ආදරේ සේ සුවදෙනා’ සරච්චන්ද්‍රයන් විලාසිනියකගේ පේ‍්‍රමය කෘතියේ ලියන්නේ එසේයි.
රාත‍්‍රිය අපෙයි දස්කොන්... තවත් නෑ හිතේ අස්කොන්
පෙම් සිනා තෙපුල් අස්කොන්...පිච්ච මල් සුදුයි දස්කොන්
ආදරේ රහයි දස්කොන්...
ආදරේ දෙතොල් පිරිලා..රෝස මල් රතුයි ප‍්‍රමිලා
වද මලින් ගෙතූ මල්දම්.. තිස් පැයේ පෙනේ මැවිලා
ආදරේ රුදුයි ප‍්‍රමිලා...
විප‍්‍රයෝගය...... කෙතරම් වේදනාකාරීද? වෙන්වීම නොවෙද මේ තරම් අපූරු ගී බිහි කරේ. සම්ප‍්‍රයෝගය සුමිහිරියි... එය විඳින තුරු විප‍්‍රයෝගය සිහියට නොනඟේ. අසම්මත වුවත් පේ‍්‍රමය, පේ‍්‍රමයමයි. අසම්මත හෝ අසම්මත බව තීරණය වන්නේත් සමාජය එය පිළිගන්නා හෝ නොගන්නා ආකාරය මතයි. අපිට අසම්මත දේ ලොව අන් රටකට සම්මත වෙන්න පුළුවන්. මෙයයි ලෝක ධර්මය.
නලිනිකා ලක්ෂාණි.
